Toos, een 75-jarige vrouw, blijft trouw aan haar houtkachel, ondanks de groeiende zorgen over het milieu.
“Ik ben me er best van bewust dat de tijden veranderen en dat er tegenwoordig van alles wordt gezegd over het milieu, over wat we wel en niet zouden moeten doen,” vertelt ze.
“Maar ondanks alle adviezen en waarschuwingen blijf ik gewoon mijn houtkachel gebruiken.” Voor Toos betekent de kachel meer dan alleen warmte; het is een bron van dierbare herinneringen aan haar overleden man.
Al veertig jaar staat de kachel in haar huis, een plek waar zij en haar man samen de winteravonden doorbrachten. “Hij hield van het geknisper van het vuur, van de geur van versgehakt hout, en van de warmte die zich door de kamer verspreidde,” herinnert ze zich.
“Het voelt bijna alsof ik een stukje van hem terug heb als ik het vuur zie branden.” Deze emotionele band maakt het voor Toos moeilijk om afstand te doen van de kachel, ongeacht de moderne opvattingen over duurzaamheid.
De wijk is de afgelopen jaren veranderd, met meer jonge gezinnen en een grotere focus op milieuvriendelijke praktijken. Mensen wijzen Toos op de CO2-uitstoot en de impact op de luchtkwaliteit. “Natuurlijk krijg ik vaak opmerkingen.
‘Toos, die rook is slecht voor de luchtkwaliteit, weet je dat wel?’ of ‘Je kunt beter een elektrische verwarming nemen, dat is veel beter voor het milieu!’” zegt ze.
“Het lijkt wel alsof iedereen zich ermee bemoeit.” Hoewel Toos begrijpt dat de zorgen over het milieu belangrijk zijn, voelt ze niet de noodzaak om haar hele leven aan te passen voor anderen.
“Ik ben 75 jaar oud, en ik wil gewoon mijn eigen keuzes kunnen maken,” zegt ze. De houtkachel is niet alleen een verwarmingsbron, maar ook een symbool van gezelligheid en een manier om onafhankelijk te zijn van de stijgende elektriciteitsprijzen.
Voor Toos draait het niet alleen om cijfers en uitstoot; het gaat om persoonlijke betekenis en herinneringen.
Hoewel ze probeert de kachel minder vaak te gebruiken, kan ze zich niet voorstellen helemaal te stoppen.
“Ik heb nog steeds een stapel hout in de schuur liggen die mijn man ooit heeft gekapt, en zolang dat hout er is, blijf ik het gebruiken.”
Toos voelt dat niet alle waarde kan worden uitgedrukt in ecologische cijfers en dat sommige dingen simpelweg onvervangbaar zijn.
De jongere generatie in de buurt begrijpt misschien niet wat haar houtkachel voor haar betekent. “Soms vraag ik me af of ze beseffen dat sommige dingen voor mij simpelweg niet te vervangen zijn door iets moderners,” zegt ze.
“Misschien vinden ze dat ouderwets, misschien vinden ze dat ik me aanstel, maar voor mij is het gewoon een manier van leven.” Ze benadrukt dat ze het recht heeft om haar eigen keuzes te maken in haar eigen huis.
Toos weet dat haar mening niet populair is en dat sommigen vinden dat ze haar kachel moet opgeven voor een betere toekomst.
“Maar ik blijf erbij: die houtkachel is van mij, net als de herinneringen die eraan vastzitten,” zegt ze vastberaden. “En zolang ik er nog ben, blijft dat vuur af en toe branden in mijn woonkamer.”
Vind jij dat ze meer rekening zou moeten houden met het milieu en haar buren? Laat het ons weten in de reacties op Facebook
