René van der Gijp, bekend van zijn scherpe humor en relativerende opmerkingen, lijkt een punt bereikt te hebben waarop hij niet langer kan lachen om Gordon. In het verleden was dat wel anders, maar nu deelt hij dezelfde ervaring als Yvonne Coldeweijer.
Terwijl Gordon zelf nog hard lacht om zijn eigen grappen, blijft het voor Van der Gijp vooral een ongemakkelijk schouwspel. De toon aan tafel bij Vandaag Inside was duidelijk: er is een moment gekomen waarop het lachen is verstomd.
Gordon en de eeuwige kritiek
De uitzending van gisterenavond, met Angela de Jong als gast, stond weer in het teken van Gordon. Het leek wel onvermijdelijk. “Misschien moeten we samen aangifte doen, Angela,” grapt Johan Derksen, refererend aan het feit dat ook hij regelmatig het doelwit is van Gordon’s scherpe tong.
Derksen blijft er nuchter onder en voegt toe: “Haha. Joh, het interesseert me geen k*t.” Ondanks de grappen zit er een serieuze ondertoon in de gesprekken over Gordon: wanneer is genoeg echt genoeg?
René’s teleurstelling in Gordon
René van der Gijp, die vroeger groot fan was van Gordon’s werk, laat weten dat hij teleurgesteld is in de manier waarop Gordon zich nu presenteert. “Hij moet echt stoppen met dat verongelijkt zijn en boos doen.
Hij heeft het toch goed voor elkaar? Een mooie koffiezaak, een appartement in Dubai en twee hondjes die dol op hem zijn.” Voor Van der Gijp is het onbegrijpelijk waarom Gordon zich zo druk maakt. “Maak je niet zo druk,” zegt hij met een zucht, alsof hij het zelf niet helemaal kan vatten.
“Ik zou er niet willen wonen”
Johan Derksen, nooit te beroerd voor een pittige mening, laat zijn afkeer van Gordon’s levensstijl duidelijk merken. “Alles wat hij doet zou ik niet willen. Geen appartement in Dubai, geen twee van die kuttenlikkertjes. Het is mijn wereld niet,” zegt hij droogjes.
De scherpe opmerking illustreert hoe ver Gordon volgens Derksen is afgedwaald van de realiteit. Het is voor hem een wereld van oppervlakkigheid, waar Gordon zich achter zijn rijkdom verschuilt en waar echte verbinding lijkt te ontbreken.
Waar is de humor gebleven?
Waar Van der Gijp Gordon ooit als een grappige verschijning zag, merkt hij nu op dat de lach ver te zoeken is. “Het enige dat ik gek vind, en dat zei Yvonne Coldeweijer ook: ik kan niet meer om hem lachen.”
Angela de Jong vult aan: “Gelukkig lacht hij zelf nog om zijn eigen grappen, dus dat scheelt.” Maar René blijft erbij: “Ik kan niet meer om hem lachen, terwijl ik dat vroeger wel kon.” Het lijkt een teken van het einde van de sympathie die hij ooit voor Gordon had.
Trieste ster in verval
Angela de Jong gaat dieper in op het probleem: “Het is ook gewoon te triest om er nog om te lachen. Hij wil aan alle kanten nog steeds de grote ster zijn, maar als hij een ander karakter had gehad en minder aan de drugs had gezeten, had hij een veel grotere ster kunnen zijn.” De teleurstelling is duidelijk voelbaar.
Van der Gijp probeert het nog te nuanceren door te zeggen dat Gerard Joling ook altijd grappen over zichzelf maakt, maar het lijkt een druppel op een gloeiende plaat.
Het masker valt
Volgens Johan Derksen probeert Gordon vooral zijn diepere ongelukkigheid te verbergen. “Hij probeert het te camoufleren met raar gedrag, alsof hij elke vijf minuten een schandknaapje nodig heeft. Het komt zo geforceerd over. Ik denk: als je je zo moet staande houden, verdwijn dan een tijdje uit beeld.”
Het laat nogmaals zien hoe ver Gordon is verwijderd van zijn authentieke zelf, als die er nog is. Van der Gijp voegt toe: “Het was vijftig minuten nep. Alleen toen hij het over zijn ziekte had, zag je dat het echt was.”
Het gesprek aan tafel eindigt met een opmerking van Johan: “Hij kan ook heel goed huilen, hè?” Daarmee lijkt de conclusie getrokken dat het vooral een triest toneelspel is geworden.
Is er nog ruimte voor Gordon om zichzelf opnieuw uit te vinden of is dit het einde van zijn sterrendom? Laat het ons weten in de reacties op Facebook!
