Met zijn handen stevig op tafel en een frons op zijn gezicht vertelt Wim (67) over een moment dat hem niet meer loslaat. “Twintig euro,” zegt hij, terwijl ongeloof doorklinkt in zijn stem.
“Voor een hamburger met friet. Hoe kan dat? Vroeger had je daar een heel diner voor!” Die ene maaltijd maakte voor Wim duidelijk dat de prijzen tegenwoordig compleet uit de hand zijn gelopen.
Een gezellige dag eindigt met een prijsshock
Wim en zijn vrouw genoten van een middag in de stad. “We hadden wat gewinkeld, een terrasje gepakt, en besloten aan het eind van de dag wat te eten,” vertelt Wim. Ze kozen voor een hip restaurantje op het plein, een plek waar mensen komen voor een snelle hap.
“Geen sterrenrestaurant of zo, gewoon een simpele tent,” legt hij uit. Wim bestelde een hamburger met friet, terwijl zijn vrouw voor een salade ging. Maar wat een leuke afsluiting van de dag had moeten zijn, veranderde snel toen de rekening kwam.
“Twintig euro voor die hamburger,” zegt Wim met een schamper lachje. “Ik dacht eerst dat het een fout was. Maar nee, dat was echt de prijs. Voor wat? Een burger met een beetje truffelmayo en een handjevol friet.”
Gevoel van onrecht
Hoewel de hamburger prima smaakte, blijft de prijs aan hem knagen. “Ik voelde me gewoon bekocht,” geeft Wim eerlijk toe. “Twintig euro is geen klein bedrag. Zeker niet als je bedenkt dat je vroeger voor een paar gulden een complete maaltijd kreeg.
En nu? Nu betaal je het driedubbele voor iets wat je in tien minuten op hebt.” Zijn vrouw accepteerde het bedrag met een zucht, maar Wim blijft met het gevoel zitten dat hier iets niet klopt.
Een bredere trend van dure maaltijden
Wim staat niet alleen in zijn ervaring. Veel van zijn vrienden hebben soortgelijke verhalen. “Een vriend van me vertelde dat hij laatst bijna dertig euro betaalde voor een pizza.
En dat was nog om mee te nemen ook! Dertig euro… Hoe is dat normaal?” Volgens Wim is er een trend gaande waarbij prijzen steeds extremer worden, zonder dat mensen er echt bij stilstaan. “Iedereen betaalt maar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar dat is het niet.”
Bewuster omgaan met eten
Wim laat zich niet ontmoedigen. “Ik ga nog steeds graag uit eten,” zegt hij. “Maar ik kijk nu wel beter naar de menukaart. En als ik vind dat iets te duur is, loop ik gewoon door.
Er zijn echt nog plekken waar je voor een normale prijs kunt eten, je moet alleen beter zoeken.” Voor hem draait het niet alleen om geld, maar ook om principe. “Een hamburger is geen luxeproduct. Het is een simpele maaltijd, en die moet betaalbaar blijven voor iedereen.”
Zelf koken als protest
Terwijl de avond valt, kijkt Wim met een glimlach naar buiten. “Volgende keer maak ik zelf wel een hamburger,” zegt hij. “Dan weet ik zeker dat het lekker is én dat ik niet te veel betaal. En eerlijk? Zelfgemaakt smaakt waarschijnlijk nog beter ook.”
Wat vind jij van de stijgende prijzen in restaurants? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
