Thomas, een ondernemer van 44 jaar, deelt openlijk een beslissing die voor velen controversieel is. In zijn bedrijf, dat draait op strakke deadlines en altijd beschikbare werknemers, heeft hij ervoor gekozen om geen vrouwen meer aan te nemen. Zijn keuze komt niet voort uit de gedachte dat vrouwen minder competent zijn, benadrukt hij, maar uit wat hij ziet als een zakelijke noodzaak.
“Ik heb gemerkt dat vrouwen vaak meer verantwoordelijkheden thuis hebben, wat hun beschikbaarheid op de werkvloer beïnvloedt,” legt hij uit. Zijn standpunt veroorzaakt een hevige discussie, vooral omdat Thomas deze keuze blijft maken ondanks de huidige focus op gelijkheid op de werkvloer.
De uitdaging van efficiëntie en constante aanwezigheid
In de sector waarin Thomas werkt, is flexibiliteit essentieel. Spoedklussen en veranderende deadlines zijn dagelijkse kost, en om te kunnen concurreren, moet het team volledig beschikbaar zijn. Volgens Thomas ontbreekt het zijn bedrijf simpelweg aan de middelen om onverwachte afwezigheden of deeltijdafspraken op te vangen.
“In een grote multinational zijn zulke dingen nog op te lossen, maar in een klein team als het onze heeft elke afwezigheid directe gevolgen,” vertelt hij. Voor hem draait het daarom niet om vooroordelen, maar om een puur zakelijke beslissing.
Zwangerschapsverlof en deeltijd: onvoorziene hindernissen
Thomas benadrukt dat het vooral de zorgverantwoordelijkheden zijn die de balans verstoren. Eerdere ervaringen met vrouwelijke werknemers maakten hem bewust van de impact van zwangerschapsverlof, deeltijdverzoeken, en het regelmatig moeten invallen wanneer kinderen ziek zijn.
“Deze redenen zijn zonder twijfel legitiem, maar mijn bedrijf kan het zich niet permitteren,” zegt hij. Hij weet dat zijn standpunt gevoelig ligt, maar volgens hem komen deze verantwoordelijkheden vaker voor bij vrouwen, en kan hij het risico niet negeren zonder zijn bedrijfscontinuïteit in gevaar te brengen.
Het dilemma van verantwoordelijkheid en bedrijfszekerheid
Thomas worstelt met zijn beslissing. Hij wil niet bijdragen aan ongelijkheid, maar zegt dat hij geen andere keus heeft zolang de maatschappelijke rolverdeling blijft zoals die nu is.
“Ik realiseer me dat er vrouwen zijn die bewust geen kinderen willen of al door die fase heen zijn, maar hoe herken je die zekerheid bij een sollicitatiegesprek?” vraagt hij zich hardop af. Zijn standpunt is dat hij keuzes moet maken in het belang van zijn bedrijf en zijn personeel, zelfs als dat betekent dat hij bewust vrouwen uitsluit bij de werving.
Een ideaalbeeld versus de dagelijkse realiteit
In een perfecte wereld zouden de zorgverantwoordelijkheden gelijk verdeeld zijn tussen mannen en vrouwen, zonder dat werkgevers een onderscheid hoeven te maken op basis van beschikbaarheid. Toch ziet Thomas dat de praktijk anders is, en zolang dit niet verandert, blijft hij bij zijn beslissing.
Hij is zich bewust van de maatschappelijke kritiek, maar wil niet blind zijn voor de ervaringen die hem deze keuze hebben doen maken. “Ik weet dat mijn visie polariserend is, maar ik kan niet om de realiteit heen die ik al jaren zie,” besluit hij.
Wat vind jij van de keuze die Thomas maakt? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
