Irma (62) zit met een dilemma: haar nieuwe buurvrouw blijft haar afval in haar kliko achterlaten. Dit gebeurt nu al meerdere keren en Irma weet niet goed hoe ze hiermee om moet gaan.
Ze is een vredelievend type en wil geen ruzie maken, maar haar geduld raakt op. Elke keer als ze naar buiten kijkt, is haar kliko vol met spullen die ze niet herkent. Wat moet ze doen?
De ontdekking die haar verbaasde
Het begon allemaal een paar maanden geleden. Op een dinsdagochtend, de dag dat Irma haar afval normaal gesproken buiten zet, trok ze de grijze kliko uit de schuur. Toen ze de deksel opende, viel haar mond open van verbazing.
De kliko was helemaal volgestouwd met kartonnen dozen, plastic verpakkingen en zelfs producten die ze zelf niet had gekocht. Aanvankelijk dacht ze dat het een vergissing was: misschien had haar buurvrouw per ongeluk de verkeerde kliko gepakt.
Maar het gebeurde steeds vaker. Elke keer vond Irma spullen in haar kliko die zeker niet van haar waren. Het ging zelfs zo ver dat ze het logo van een winkel zag die ze zelf nooit had bezocht. Op een gegeven moment zat de kliko zo vol, dat Irma haar eigen afval er niet meer in kwijt kon. Dit zorgde voor behoorlijk wat frustratie.
De vraag: iets zeggen of niet?
Irma is een rustige vrouw die geen conflicten zoekt. Ze probeert altijd het goede in mensen te zien en wil absoluut geen ruzie maken met haar buurvrouw. Toch blijft de situatie haar dwarszitten.
Ze vraagt zich af of ze de situatie gewoon moet negeren of dat ze haar buurvrouw vriendelijk moet aanspreken. Het idee om haar aan te spreken voelt ongemakkelijk. Wat als haar buurvrouw zich aangevallen voelt? Wat als dit leidt tot spanning in de buurt, iets wat Irma absoluut wil vermijden?
Elke keer als ze haar buurvrouw tegenkomt, bijvoorbeeld als ze elkaar bij de autoās passeren, krijgt Irma een ongemakkelijk gevoel. Ze hebben wel eens een praatje gemaakt over het weer en de buurt, en de buurvrouw lijkt vriendelijk.
Maar hoe zeg je tegen iemand dat je haar betrapt hebt, zonder dat het tot een conflict leidt? Irma wil absoluut niet bekendstaan als de ālastige buurvrouw,ā maar aan de andere kant voelt ze zich niet goed bij het idee dat iemand zomaar haar afvalbak gebruikt.
De moed vinden om te praten
Irma heeft meerdere keren op het punt gestaan om naar haar buurvrouw toe te gaan en het gewoon te bespreken. Misschien is het allemaal een misverstand, denkt ze.
Maar telkens twijfelt ze weer en besluit ze om het niet te doen. Ze stelt zichzelf gerust met de gedachte dat het maar afval is, maar tegelijkertijd voelt ze dat ze er iets mee moet doen. Ze hoopt dat haar geduld niet verder op de proef wordt gesteld.
Irma vraagt zich af of het niet tijd is om eindelijk de stap te zetten. Misschien is het beter om er op een rustige manier iets van te zeggen, zonder verwijten, zodat ze elkaar beter begrijpen.
Uiteindelijk hoopt ze dat haar buurvrouw zich bewust wordt van haar gedrag en dat er geen wrijvingen ontstaan tussen hen. Misschien durft ze het binnenkort wel aan.
Wat zou jij doen als je in Irmaās situatie zat? Zou je het aandurven om de buurvrouw aan te spreken over het gebruik van je kliko, of zou je het laten rusten? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
