Zoey heeft er genoeg van: “Mijn buurman krijgt twee keer per week bezoek van vrouwen en ik weet niet wat ik moet doen”

Zes jaar geleden kreeg Zoey eindelijk wat ze altijd had gewild: haar eigen appartement. Ze was 30 jaar oud en klaar voor een nieuwe start, weg van het huis dat ze tot dan toe altijd met haar ouders of vriendinnen had gedeeld.

Het voelde als een droom die uitkwam, zegt Zoey, nu 36. “Eindelijk een plek die helemaal van mij was. Mijn eigen veilige haven waar ik niet hoefde te verhuizen, en waar ik eindelijk rust vond.”

Maar die rust wordt nu al een tijdje flink verstoord door iets dat zich vlak naast haar afspeelt. De buren, een leuk stel met wie Zoey al jaren een goede verstandhouding heeft, zorgen voor flink wat verwarring. “Vooral met de buurvrouw heb ik een fijne band. We zijn niet elkaars beste vrienden, maar we kunnen altijd op elkaar rekenen.

Ik zorg voor haar katten als ze op vakantie zijn, en zij haalt mijn post op als ik weg ben. Een goede buur is inderdaad beter dan een verre vriend, zoals ze zeggen.”

Toch is het juist de buurman die Zoey tegenwoordig slapeloze nachten bezorgt. “Hij werkt, net als ik, vanuit huis. Zijn vrouw werkt als receptioniste en is meestal de hele dag weg. En omdat ik ook veel thuis ben, weet ik ondertussen precies hoe hun dagelijkse leven eruitziet. Het geeft me een veilig gevoel om een beetje sociale controle te hebben in onze flat.”

Maar wat de buurman niet weet, is dat Zoey meer hoort dan hem lief is. “Twee keer per week krijgt hij bezoek van verschillende vrouwen. Op dinsdag is er een blonde vrouw, en op donderdag een donkerharige. De muren hier zijn zo dun dat ik alles kan horen, en laten we zeggen dat die bezoekjes niet alleen voor de koffie zijn. Het is nogal luidruchtig, en het is bijna onmogelijk om te negeren.”

Zoey vindt het ongemakkelijk om zoveel te weten over het privéleven van haar buurman. “Het voelt niet goed om te weten wat er gebeurt terwijl zijn vrouw aan het werk is. Misschien hebben ze wel een open relatie, maar toch voelt het heel vreemd om zo dichtbij hun privéleven te zitten. Elke week moet ik horen wat er gebeurt, en het beïnvloedt mijn rust in mijn eigen huis.”

Op een gegeven moment besluit Zoey om op een subtiele manier te laten weten dat ze alles hoort. “Ik wilde geen ruzie veroorzaken of hun relatie in gevaar brengen, maar ik vond het belangrijk om aan te geven dat de muren heel dun zijn. Dus vroeg ik hem een keer: ‘De muren zijn hier zo dun, heb jij wel eens last van mijn telefoongesprekken tijdens mijn werk?’

Hij antwoordde dat hij me wel kon horen, maar dat het geen probleem was. Hij moet toch begrepen hebben dat ik dan ook alles kan horen wat er bij hem gebeurt?”

Maar er verandert niets na dat gesprek. “Zijn afspraakjes blijven gewoon doorgaan, alsof er niets aan de hand is. Toen zijn vrouw een tijdje thuis was tijdens hun vakantie, stopte het even. Maar nu alles weer normaal is, komen die vrouwen weer langs.”

Een vriendin van Zoey gaf haar het advies om het direct aan te kaarten als de vrouw van de buurman erbij is. “Dan weet je meteen of zij op de hoogte is,” had ze gezegd. Maar Zoey twijfelt. “Ik durf dat niet. Je woont tenslotte naast elkaar…”

Zoey zit duidelijk met haar handen in het haar over wat te doen. “Het is een lastige situatie. Ik wil geen problemen veroorzaken in hun relatie, maar ik wil ook niet continu dat ongemakkelijke gevoel hebben. Misschien moet ik toch een manier vinden om het bespreekbaar te maken. Maar hoe? Ik weet het echt niet meer en ik wil gewoon weer genieten van mijn eigen huis zonder deze zorgen.”

Wat zou jij doen als je in Zoey’s schoenen stond? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.